-
1 chien hargneux
сущ.общ. злая собака -
2 chien hargneux a toujours l'oreille déchirée
prov.у задорной собаки всегда ухо разодрано; на задорном буяне век шкура в изъянеDictionnaire français-russe des idiomes > chien hargneux a toujours l'oreille déchirée
-
3 chien hargneux a toujours l'oreille déchirée
сущ.Французско-русский универсальный словарь > chien hargneux a toujours l'oreille déchirée
-
4 hargneux
-
5 hargneux
hargneux, euse[ɛ̃aʀɲø, øz]Adjectif enraivecido(da)* * *hargneux 'aʀɲø]adjectivorabugento; intratável; quezilentocheval hargneuxcavalo manhoso; cavalo que escouceiachien hargneuxcão que morde -
6 hargneux
-
7 chien
-
8 chien
m (f - chienne)1) собака, пёс, сука••chien de... разг. — прескверный, собачийun chien de temps, un temps de chien — прескверная погодаavoir [éprouver] un mal de chien — испытывать большие затруднения, не знать покояmourir comme un chien — умереть как собака; умереть в одиночестве; умереть без покаянияtuer comme un chien — убить как собаку, безжалостноchien du bord разг. — старпомchien du commissaire разг. уст. — секретарь полицейского комиссараrompre les chiens — прервать неприятный разговор; перевести разговор на другую темуêtre chien avec qn — по-собачьи относиться к кому-либоse regarder en [comme des] chiens de faïence — злобно уставиться друг на другаgarder à qn un chien de sa chienne — затаить злобу против кого-либоvivre [être, s'accorder, s'entendre] comme chien et chat — жить как кошка с собакойfaire le chien couchant — низко льстить; рассыпаться мелким бесомfaire le jeune chien, être bête comme un jeune chien — быть взбалмошнымêtre comme un chien à l'attache — сидеть на привязиrecevoir qn comme un chien dans un jeu de quilles разг. — встретить кого-либо в штыкиune chienne n'y aurait pas reconnu ses petits разг. — сам чёрт ногу сломитtout chien est lion dans sa maison посл. — всяк кулик в своём болоте великquand on veut noyer [tuer] son chien on dit qu'il a la rage [on l'accuse de la rage] посл. — быть собаке битой - найдётся и палкаchien qui aboie ne mord pas, tous les chiens qui aboient ne mordent pas посл. — не бойся собаки брехливой, бойся молчаливойil ne faut pas se moquer des chiens qu'on ne soit hors du village погов. — не говори гоп пока не перескочишьmerci [bonjour] mon chien разг. — так кому же спасибо [здравствуйте]? (напоминание о том, что следует называть по имени того, к кому обращаешься)4) пикантность, шарм; изюминкаavoir du chien — быть с изюминкой, с огоньком5) pl чёлка6) курок, собачка; тех. стопор••plié [couché] en chien de fusil — свернувшись калачиком -
9 chien,
ne m., f. (lat. canis) 1. куче, пес, Canis; chien, d'arrêt ловджийско куче; chien, de berger овчарско куче; chien, courant хрътка, гонче; chien, bâtard куче помияр, мастия; siffler un chien, подсвирвам на куче (за да дойде); chien, de manchon много малко домашно кученце; 2. спусък (на огнестрелно оръжие); 3. прен. скъперник; 4. при игра на таро - карти, които се отделят по време на раздаването; 5. лош, немилостив; il est trop chien, той е прекалено лош. Ќ chien, de mer наименование на някои малки акули; chien, hargneux a toujours l'oreille déchirée който нож вади, от нож умира; chien, qui aboie ne mord pas куче, което лае, не хапе; entre le chien, et le loup при залез слънце; être reçu comme un chien, dans un jeu de quille приет съм много лошо; il fait un temps de chien, времето е отвратително; кучешко време; ils s'accordent comme chien, et chat спогаждат се като куче и котка; jeter, donner sa langue aux chien,s отказвам се да отгатна или да разбера нещо; ne pas valoir les quatre fers d'un chien, нищо не струвам; n'être pas bon а jeter aux chien,s не съм добър за нещо; rompre les chien,s спирам кучетата; прекъсвам разговор; se regarder en chien,s de faïence гледаме се като кучета (много се мразим); vivre comme chien, et chat живеем като куче и котка (много лошо); garder а qqn. un chien, de sa chien,ne изпитвам ненавист към някого и подготвям отмъщение; les chien,s aboient, la caravane passe кучетата си лаят, керванът си върви; avoir un mal de chien, много ме боли; métier de chien, много труден занаят; coup de chien, кратка буря; caractère de chien, отвратителен характер; nom d'un chien,! по дяволите; chien,ne de vie кучешки живот; avoir du chien, модерна жена, която има чар, шик; les chien,s écrasés разг. рубрика за незначителни произшествия във вестник. -
10 chien
nm. ; fig., teigneux, fourbe, faucheton: hhi-n (Jarrier), SHIN (Aillon-Vieux, Aix, Albanais 001, Annecy 003, Arvillard, Attignat-Oncin, Balme-Sillingy, Bellecombe-Bauges, Chambéry 025, Châtillon-Cluses, Chautagne, Combe-Sillingy, Cordon 083, Leschaux, Marin, Morzine 081, St-Jean-Arvey, St-Pierre-Albigny, Saxel 002, Table, Thônes 004, Vaulx 082), shîn (Villards-Thônes 028), shi-nh (St- Martin-Porte 203), stin (Albertville 021, Conflans 087, Beaufort 065, Faverges 050, Marthod 078, Megève, Praz-Arly), tsin (Montagny-Bozel 026, Moûtiers, Villard- Doron) ; enf., tatà (Grand-Bornand), tâtâ (004), wouwou (001). - E.: Avare, Chienne, Clabauder, Diable, Exciter, Gamelle, Image, Ni, Vagabond.A1) chienne: fi-nha nf. (Lanslebourg), SHIN-NA (001, 002, 003, 081, 083), shînna (028), stin-na (021, 050, 065, 078, 087), kanyi (Tignes), sheûno (203). - E.: Vin.A2) petit chien, toutou: tâtâ (004), loulou (001).A3) petit chien chien hargneux // qui aboie beaucoup et d'une voix aiguë: zhapeulyè nm. (002), babi (021). - E.: Bavard.A4) chien // chat chien de mer, touille, roussette, taupe, lamie, (squale): shin d'mêê nm. (001).A5) chien berger: shin barzhî (001, 082).A6) chien-loup: shîn-leû (028).B) n., les cris du chien:B1) quand on le frappe: ryulâye nf. (Juvigny).B2) quand on lui marche sur la queue: kwalyà nf. (001).B3) quand il aboie, jappe: borlo nm. (001).C) v., les cris du chien: Aboyer, Clabauder, JapperC1) pousser des cris plaintifs => Gémir.C2) hurler: borlâ vi. (001).C3) hurler à la mort (c'est un cri lugubre, de détresse): borlâ à la moo vi. (001).D1) expr., être dur et avare: étre shin < être chien> (001, 025).E) intj., cris pour s'adresser au chien:E1) (pour appeler un chien): tâ < tiens> (Samoëns.010,...).E2) (pour commander à un chien de ramener une vache qui s'écarte du troupeau): akwé (la vashe) <va chercher // ramène chien la vache> (001, 004, 083), akwi (021), aklywê (St-Germain-Talloires), aku (Bozel, St-Eustache, Ste-Foy), R. => Ramener.E3) (pour exciter un chien à mordre ou à se battre): kss, kss kss (001, 021), tâ ikss kss kss (003, 004, 020), tâ tâ < tiens tiens> (010, 020), tâ tâ kss kse (026). E3a) exciter (un chien, pour la garde du troupeau), commander à un chien de ramener une vache: anksî vt. (083).E4) (pour ordonner à un chien de se calmer): kouché < couché> (001, 026).F1) (quelques noms propres de chiens): Bobi (St-André-Val-Fier), Médor (Moye), Mirô (Albanne, Moye), Tayô (Sion), Zizi (Ansigny), Patô (001, 026, Sion), Rapi < rapide>, Tito (Sixt).F2) (quelques noms propres de chiennes): Mirzà (Tignes).--R.1-------------------------------------------------------------------------------------------------- shin <, D. => (en pensant au rut) Rainer / -ure.------------------------------------------------------------------------------------------------------- -
11 hargneux
-SE adj. раздражённый, зло́бный, озло́бленный, сварли́вый;un caractère hargneux — зло́бный нрав; un chien hargneux — злю́щая соба́ка ║ d'un ton hargneux — зло́бным то́ном; des critiques hargneuses — зло́бная кри́тикаune femme hargneuse — сварли́вая же́нщина;
-
12 hargneux
неуживчивый, сварливый; злобный, озлобленныйregard hargneux — злобный, недобрый взгляд -
13 hargneux
-
14 hargneux
-euseadj. chiqisholmaydigan, murosa qilolmaydigan, sho‘rtumshuq, mijg‘ov, ming‘ir-ming‘ir, yovuz, badjahl, jahli tez, darg‘azab; un chien hargneux qopag‘on it; un regard hargneux yovuz qarash. -
15 hargneux
-
16 hargneux
-
17 hargneuse
-
18 oreille
foreilles d'âne — см. bonnet d'âne
-
19 déchirer
v -
20 déchiré,
e adj. (de déchirer) скъсан, окъсан. Ќ chien hargneux a toujours l'oreille déchiré,e погов. юнак без рана не ходи.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
hargneux — hargneux, euse [ arɲø, øz ] adj. • 1160; de hargne 1 ♦ Qui est plein de hargne. ⇒ acariâtre, coléreux, grincheux, teigneux. Il était « sournoisement mauvais, hargneux, taquin » (Goncourt). Une femme hargneuse. ⇒ mégère, teigne. Caractère hargneux … Encyclopédie Universelle
chien — chien, chienne [ ʃjɛ̃, ʃjɛn ] n. • chen 1080; lat. canis I ♦ 1 ♦ Mammifère (carnivores; canidés) issu du loup, dont l homme a domestiqué et sélectionné par hybridation de nombreuses races. ⇒ cyn(o) . Un chien, une chienne. ⇒ toutou; fam. 1. cabot … Encyclopédie Universelle
hargneux — hargneux, euse (har gneû, gneû z ) adj. 1° Qui est d humeur chagrine et disposé à tourmenter, à inquiéter les autres. • Il arrive, il reprend, hargneux en ses façons, RÉGNIER Sat. V. • Qu une femme hargneuse est un mauvais voisin !, CORN.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
chien — CHIEN, CHIENNE. subs. Animal domestique qui aboie. Gros chien. Petit chien. Chien à grandes oreilles. Cette chienne est chaude, est pleine. Chien traître, qui mord sans aboyer. Chien hargneux, chien enragé, ou autrement, chien fou. Chien d Artois … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
chien — chien, chienne (chiin, chièn ) s. m. (le mâle), s. f. (la femelle) 1° Quadrupède domestique, le plus attaché à l homme, gardant sa maison et ses troupeaux, et l aidant à la chasse. Chien de garde. Chien de berger. Chien de Malte. Chien de Terre … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
HARGNEUX, EUSE — adj. Qui est d’humeur chagrine, querelleuse et insociable. Un homme hargneux. Une femme hargneuse. Par extension, Il a le caractère, l’esprit hargneux, l’humeur hargneuse. Il se dit aussi des Animaux qui mordent comme le chien, qui mordent et qui … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
CHIEN — CHIENNE. s. Quadrupède, le plus familier et le plus intelligent des animaux domestiques. Gros chien. Petit chien. Chien à grandes oreilles. Cette chienne est chaude, est en chaleur, est pleine. Chien hargneux. Chien enragé. Chien fou. Chien de… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
CHIEN, CHIENNE — n. Quadrupède domestique digitigrade, de l’ordre des Carnassiers. Chien de berger. Chien de Terre Neuve. Le museau, la gueule, les pattes d’un chien. Les aboiements d’un chien. Chien de basse cour. Chien de garde. Tenir un chien à l’attache, en… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
chien — I. CHIEN, Chienne. s. Animal domestique qui abboye. Gros chien. petit chien. chien à grandes oreilles. cette chienne est chaude, est pleine. chien traistre, qui mord sans abboyer. Chien hargneux. chien enragé, ou autrement, chien fou. chien d… … Dictionnaire de l'Académie française
HARGNEUX — EUSE adj. (H s aspire.) Qui est d humeur chagrine, querelleuse et insociable. Un homme hargneux. Une femme hargneuse. Il a le caractère, l esprit hargneux, l humeur hargneuse. HARGNEUX, se dit aussi Des animaux, comme des chevaux qui mordent ou… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
chien — nm. ; fig., teigneux, fourbe, faucheton : hhi n (Jarrier), SHIN (Aillon Vieux, Aix, Albanais 001, Annecy 003, Arvillard, Attignat Oncin, Balme Sillingy, Bellecombe Bauges, Chambéry 025, Châtillon Cluses, Chautagne, Combe Sillingy, Cordon 083,… … Dictionnaire Français-Savoyard